ALIŞMAYA ALIŞTIK
kubraelgun 
Yaramız derin,
Acımız çok taze,
Unutmak zor
Ama biz alışmaya alıştık.
Doğduk,büyüdük,sosyalleştik,
Okuduk,gezdik,gördük.
Eğlendik,güldük ve en sonunda
Yine ağladık yine ağladık.
Bile bile her şeyi yaşadık,
Göre göre her şeyi daha iyi anladık
Biz en acı günlerimizi bile unutmadık
Ama yine alışmaya alıştık.
Bazı şeyleri sorguladık,
Bazı şeyleri kabullenemedik,
Düşündükçe işin içinden çıkamadık
En sonunda yine alışmaya alıştık.
Acılarımızı içselleştirdik,
Yaralarımızı bastırdık,
Gerçekleri görmezden gelip,
Sadece görmek istediklerimizi gördük
Ama alışmaya mahkum kabuk tutan yaralarımız,
Her konusu açıldığında yeniden ilk günkü gibi kanadı.
Olmuş olana razı geldik,
Bir gün bile isyan etmedik
'O'ndan gelen her şeye boyun eğdik
Çünkü varacağımız nokta yine onadır bunun bilincindeydik.
Bildiklerini yapmamak,
Bunu bile bile yaşamak,
Görmezden gelip buna devam etmek,
İnsanoğlunun seçimi ile alakalı.
Gören ve görmeyen,
Yaşayana kadar doğru olanı anlamayan,
Yaşadıktan sonra bir boşluğa düşen
Ve kendini ordan bilinçli çıkarmayı başaran olabilmeli insan.
Alışmaya alışmayı seçmek hepimizin yaptığıdır
Ama bu süreç içinde doğru yolda yürümek,
İnançlı bir şekilde hareket etmek,
Asıl huzurun bu olduğunu tatmak,
Ve ondan sonra alışmaya alışmayı seçmek gerek.
Alışmak, unutmadan yaşamaktır.
Acını bir nebze de olsa askıya almaktır.
Doğru olanlar bir tarafa olması gerekeni anlamaktır.
Sende alışmaya alış,
Ama bu alışma sürecine de doğru alış.
