Fenerbahçeli kaleci İrfan Can Eğribayat’tan Volkan Demirel sözleri: Birisinin takımı ateşlemesi gerekiyor

Türkiye Kupası zaferine, mesleğine ve kırılma anlarına, aile kavramına ve daha pek çok mevzuya değinen İrfan Can Eğribayat, şu açıklamaları yaptı:

TARAFTARIMIZA BU KUPAYI İKRAM EDEBİLDİĞİMİZ İÇİN ÇOK MUTLUYUZ

“Bizim için dönem hoş bitti zira bizim için değerliydi. Maksadımız hem kupayı kazanmak hem de ligi kazanmaktı. UEFA’da da gidebildiğimiz yere kadar gitmek istiyorduk. UEFA’da birinci maçta Sevilla’ya karşı şanssız bir yenilgi yaşadık. Ligdeyse istediğimiz sonuçları alamadığımız vakitler oldu. Taraftarlarımızı üzdüğümüzü kadro içinde çok konuştuk. Bizler de çok üzüldük. Bize yakışmayan puanlar kaybettik. Buradan hem şahsım ismine hem de grup arkadaşlarım ismine tekrar bütün taraftarlarımızdan özür diliyorum. Ziraat Türkiye Kupası taraftarlarımızı bir nebze de olsa keyifli edebileceğimiz bir yerdi. Ziraat Türkiye Kupası boyunca uygun performans sergiledik. 5 maç oynamıştım, 3’ünde kaleyi gole kapatmıştım. Bu da hem iki yarı final hem final maçı olunca farklı oldu ki final maçında kaleye çok fazla top gelmedi. Kadro olarak önde pres manasında çok yeterliydik. Bizim için hoş bitti. Taraftarlarımıza armağan olsun. Onların bu kupaya gereksinimi vardı. Biz bunu hissediyorduk. Bize verdikleri yansıların de kupa hasretinden, bizim daha fazla başarılı olmamızı istemelerinden kaynaklıydı. Onlara bu kupayı ikram edebildiğimiz için çok memnunuz. İnşallah önümüzdeki yıllarda daha fazla kupa kazanıp, onları daha çok keyifli edebiliriz.”

Eğribayat, Osman Ertuğrul Çetin ile eğlenceli dakikaların yaşandığı anlar içinse şunları söyledi:

“Maçtan sonra açıkçası çok yüksektim, çok heyecanlıydım. Formamı çıkarı tribünlere atmıştım ve şu an bende final maçının forması yok (Gülerek). Çok hoş bir his. Ekipteki herkesle çok güzeliz ancak Ertuğrul ile çok yeterli anlaşıyorum. Ağabey-kardeş bağımız kelam konusu. Kutlama anında da ‘Ağabey beni bir sırtına alsana’ dedi. Ben de aldım, sonrasında da attım aşağıya, doğal o anlar da epeyce komik ve eğlenceli oldu. Hoş manzaralara sahne oldu.”

KENDİ MESLEĞİMDEN FAZLA FENERBAHÇE FORMASININ YÜKÜNÜN FARKINA VARDIM

“Ben buraya geldiğimde ikinci kaleci olduğumu biliyordum. Altay ekip kaptanı ki Altay benim 17-18 yaşından beri çok yakın arkadaşım. Keza ulusal gruplarda da beraberdik. İkinci kaleci olarak geldiğimin şuuruyla ‘forma gelir mi’ diye her seferinde çalıştım, hazır oldum ki forma geldiğinde çok hazır bir İrfan da yoktu. Bunu da her vakit söyledim. Bu hususta da sağ olsunlar Özcan Hoca, Yasin Hoca benim yeteneğime çok güvendikleri için kilo verdiğim vakit çok farklı noktalara gelebileceğimi, biraz çabuklaştığım vakit çok farklı noktalara gelebileceğimden bahsettiler. Biz de bunlara yönelik çalışmalar yaptık. Ben yedek kulübesindeyken de güç vermeye çalıştım. Ekipte çok hoş bir dostluk var. Ben birinci geldiğim gün çabucak o dostluk ortamının içine girdim. Doğal bunu gördüğünüz vakit ekip arkadaşlarınızın da saha içinde başarılı olmasını istiyorsunuz. Hiç kimsenin kalbinden makus şeylerin geçtiğini düşünmüyorum. İdaremize de teşekkür ediyorum, ayrıntılı formda seçilmiş ki ben geldiğimde de gerçek karakterimi göstereceğimi söylemiştim. Daima hazır bekliyordum. Ben kaleye geçtiğim vakit kadronun iki kulvarda da tezi vardı. Ben de elimden gelen her şeyi yaptım. Kendi mesleğimden çok Fenerbahçe formasının yükünün farkına vardım. Gerçek manada çok farklı bir ortam. Taraftarlarımız da sağ olsunlar beni daima desteklediler. Ben de onlara, kulübe layık olmaya çalıştım. İnşallah önümüzdeki yıllarda de bu bu türlü olacak. Başarılı olabildiysem, ekibe katkı verebildiysem ne memnun bana.”

BURAYA GELDİĞİM VAKİT EKSTRA ÇALIŞMALARIN, DIŞARIDAKİ HAYATIN, AİLE HAYATININ NE KADAR DEĞERLİ OLDUĞUNU VE ALANA NE KADAR YANSIDIĞINI FARK ETTİM

“Buraya geldiğimde sıkıntı olacağının farkındaydım. Altay ile de ulusal gruplarda konuşuyorduk. Hakikaten ekstra işler yapman gerekiyor. Ancak kendi hayatına da çok dikkat etmen gerekiyor. Buraya geldikten sonra hepsini hemen halledebildim. Ben Adanaspor’da oynadığım periyotlarda birazcık Adana’da takılıp kalmış üzereydim. Ne bir menajerim vardı, ne bir yol gösterecek bir ağabeyim vardı. Göztepe’ye gittiğim vakit bunları öğrenmeye başladım lakin artık buraya geldiğim vakit ekstra çalışmaların, dışarıdaki hayatın, aile hayatının ne kadar değerli olduğunu ve alana ne kadar yansıdığını fark ettim. O yüzden de kendimi külliyen bu işlere adadım. Çok şükür benim için her şey uygun gitti. İnşallah önümüzdeki yıllarda de grubuma katkı vermeye devam ederim.”

HEM BU ARMANIN HEM DE TOPLULUĞUN TARTISINI GÖRÜNCE BASAMAKLARI SÜRATLİ ÇIKMAYA BAŞLADIM

“Takım gol attığında ya da son dakikada gelen goller esnasında içimde o denli bir patlama oluyor ki… Kazanmayı çok istiyorum. Ben Adanaspor’da da, Göztepe’de de daima çok istedim, daima başarılı olmak istedim. Lakin bazen kendi özel hayatımda problemler yaşadım, kadrolarımda kimi meseleler yaşadım. Bu, benden kaynaklı oldu, ekipten kaynaklı oldu, taraftardan kaynaklı oldu doğal ki. O denli olduğu için de daima muvaffakiyete giden yolda merdivene takılıp geri düştüm. Geçen dönem Göztepe’de son haftalarda oynamadım. Orası biraz makus de bitmişti. Tahminen de orada merdivenden 10 basamak aşağıya düşmüştüm. Lakin buraya gelince hem bu armanın yükü hem de topluluğun yükünü görünce basamakları süratli hızlı çıkmaya başladım. Zira başarılı olmayı çok istiyorum.”

“Babam, ailem, eşim, artık 1 de çocuğum oldu. Onlar için bu hayatta çaba veriyoruz ki onlar da ne bizim kazandığımız paradan, ne yaptığımız öbür bir şeyden memnun oluyorlar, yalnızca bizim başarılı olmamızı istiyorlar. Onlar için başarılı olmaya çalışıyoruz. Gollerden sonraki o coşkulu sevinçler de oradan geliyor. Ben o sevinci yaptığım vakit babamın meskende ne kadar sevindiğini bildiğim için ya da eşimin ne kadar memnun olduğunu bildiğim için yahut taraftarlarımızın ne kadar keyifli olduğunu bildiğim için onlarla bir arada memnunluk yaşıyorum. Bir anda bir patlama oluyor ki ben Volkan Demirel’i çok fazla izledim. EURO 2008 devrinde tam da futbola yeni başladığım periyotlarda Volkan Hocayı izliyordum. Onu çok izleyerek büyüdüm, babam da kalecilik manasında biraz ona benzetirdi. Taraftarlarımızın benzetmesini olağan karşılıyorum. İnsan izledikçe doğal bir şeyler öğreniyor, bir şeyler alıyor. Ben daima Volkan ağabeyin uygun yanlarını almaya çalıştım. Doğal saha içindeki o agresif halleri da ister istemez geçti bana. Lakin kadroda birilerinin bunu yapması lazım, birisinin ateşlemesi gerekiyor ki genelde bunları yapanlar da kaleciler olur.”

AİLENİN DAYANAĞI ÇOK ÖNEMLİ

“Ailenin takviyesi çok değerli ve aile her vakit ön planda. Evet, futboldan para kazanıyoruz, futbolla yatıp kalkıyoruz lakin futbol bittiği vakit ailen kalacak. Ben daima bu şuurda bir insan oldum. Eşime, anneme, babama daima çok bedel verdim, artık bir de kızım oldu. Şu an kızım her şeyin önüne geçti ki bazen de düşünüyorum, 10 gündür dünyada olan bir beşere karşı nasıl bu kadar sevgi hissedebiliyorsun? Apayrı bir hismiş. Olağan biz geçen sene bir olay da yaşamıştık. Onun üstüne gelmesi tahminen biraz daha beni ona daha çok bağladı. Bu türlü olması da çok yeterli. Kızım karşı cins olarak birinci babasıyla tanışıyor ve babasının ne kadar düzgün bir karakter olduğunu ya da eşine, meskenine ne kadar bağlı olduğunu gördüğü vakit ileride kendisi de bu türlü düzgün birisini bulmaya çalışır. Baht doğal ki ne olacağını bilemeyiz lakin ben biraz da bu istikametten bakmaya çalışıyorum. Ona verdiğim sevgi apayrı ancak beni biraz da güzel tanımasını, karakterimin yanlışsız bir karakter olduğunu bilmesini çok istiyorum. Bundan sonraki süreçte olağan hayatıma biraz daha dikkat edeceğim, etmem gerekiyor. Lig tarafına gelecek olursak da ben daima bir formda oynayacağımı hissediyordum. Alışılmış ki bunun bir sakatlık olmasını istemeyiz. Eşimin de gebe olduğunu kimseye söylemiyorduk, hem yaşadığımız olaydan ötürü hem de nazara da inanan insanlarız. Hakikaten korktuğumuz için söylememiştik. Ben daima içimden kızım doğduğunda hem lig şampiyonluğunu hem de kupayı kazanırsak benim için harikulade bir şey olur diye geçiriyordum ki onun bahtına da inanıyordum. Çok şükür kupayı kazandık. Onun da birinci kupası oldu. İnşallah uzun yıllar burada kalabilirim. Kızım Melina’nın 1 yaşındayken 3 kupası olsun, 2 yaşındayken 5 kupası olsun, inşallah daima yaşından çok kupası olsun. Kızım için yaşayacağız. İnşallah hayatımız bu yılki üzere hoş bir halde devam eder.”

BABAM DAİMA GERİMDE OLDU VE BEN DE FUTBOLA OLAN İLGİMDEN ÖTÜRÜ BU İŞE ÇOK SIKI SIKIYA SARILDIM

İrfan Can Eğribayat mesleğinin dönüm noktalarını, futbola olan bağlılığını şu biçimde anlattı:

“Küçükken bronşit hastalığı geçirdim ki birçok çocukta da oluyor. 6 aylık bebekken hastanede yattığım devirler olmuş. Natürel bu süreç devam etti ve kolay kolay atlatabileceğimiz bir şey değildi. Ben mahalle ortasında top oynamayı çok seviyordum ki ben okula başlayana kadar genelde oyuncaklarla oynardım. Tek oynamayı da severdim zira biraz içine kapanık bir çocuktum. Ne vakit okula başladım, biraz daha rahatlık geldi. Natürel babamın da kıssalarını dinledim. Sonrasında yaşım biraz daha büyüdükçe mahallede kum alanlarda ağabeylerimizle top oynamaya başladım. Hatta kulübümüzde de bir devir forma giyen Sadık Çiftpınar ile çok top oynadık. O benden büyük, genelde kaleye geçiriyordu beni. Olağanüstü bir karakterdir, bana da çok yardımcı olmuştur. O biçimde başladık. Sonrasında bir gün babam beni toprak alanda izlemiş. Meskene gittiğimde de bana, ‘Seni Adanaspor’a yazdıralım mı?’ dedi. Ben de, ‘Çok memnun olurum’ dedim. Ki benim oturduğum semtte de bu türlü kulübe yazılıp giden çok çocuk yoktu. Sonra gittik ve birinci etapta sıhhat denetiminden geçtim. O sırada hekim bronşitim olduğunu söyledi. Adanaspor’a birinci yazıldığımda orta saha olarak yazılmıştım. Sonrasında zorlanmaya başladım, koşuyorsun, gayret ediyorsun. O denli olduğu için babam ‘Gel kaleci olalım’ dedi. Sonra babam bana krampon, eldiven aldı. Birinci idmanda da kaleci olarak beni çabucak seçtiler. Ki kaleciliğe dair bilgim yoktu. Daima babamın anlattıkları, biraz da doğuştan var olan yetenekle bir arada Adanaspor’daki değerli hocam Eyüp Arın hoca geldi, tribündeki ailelerin yanına gitti ve ‘İrfan Can Eğribayat’ın babası kim?’ dedi. Babam da el kaldırmıştı, buradayım gibisinden. Sonra Eyüp Hoca, ‘hemen yarın kimlik, sıhhat raporunu getirin, lisansını başlatacağız’ demişti. Kıssa o denli başladı. Ben bir de çalışmayı çok seviyordum. Şu an olduğu üzere o vakit da çok çalışıyordum. Babam okul ile futbolu birlikte götürmem konusunda çok yardımcı oldu. O devir benim için sıkıntı bir süreçti ancak babam ardımda olduğu için ve benim de futbola olan ilgimden ötürü bu işe çok sıkı sıkıya sarıldım. Daha sonrasında da profesyonel meslek devam etti. Çok şükür buraya kadar gelebildik.”

ÇOK ÇALIŞTIM, ÇOK ÇABA ETTİM VE FUTBOLDA BU NOKTALARA GELEBİLDİM

“Adanaspor 2007 yılında yine kurulmuştu. Babam da çok koyu bir Adanaspor taraftarıdır, bana da onu aşılamıştı. Biz hiçbir vakit büyük grup tutmadık, daima Adanasporluyduk. Yani ya Adanasporlusundur ya da Adana Demirsporlusundur, kentin kadrosunu tutmak zorundasın. Ben çok erken A Ekibe çıktım. Adana 5 Ocak Stadyumu’nda oynamayı çok istiyordum. Her idmanda o statta oynamayı hayal ederdim. Kimseye bahsetmediğim hayallerim de var. Hepsi gerçekleşti çok şükür, son bir tane kaldı o da A Ulusal Grupta oynamak. Bir sene geç ya da bir sene erken, değerli olan hayallerin gerçekleşmesidir. Hakikaten Adana mesleğim de o denli başladı. Eyüp Hoca sağ olsun benimle daima ilgilendi. Çok çalıştım, çok gayret ettim lakin futbolda bu noktalara gelebildim. Benim 14,5 yaşımda kampa gönderdiler. Kamp ortamı değişik bir ortam. Zira Adanaspor altyapısında çok düzgün bir çalışma ortamımız yoktu. A Ekibe çıktığım vakit yaşımdan da dolayı biraz kaldıramadım orayı. Sonra beni altyapıya geri yolladılar. Çok üzülmüştüm ve o benim dönüm noktalarımdan bir adedidir. Ben daima çalışmaya devam ettim. 1 ay sonra tekrar A Ekibe çıktım. Zira A Kadroda olan bir kaleci kiralık olarak diğer bir gruba gitti ve ‘İrfan sen geri gel, burada dördüncü kaleci olarak devam et’ dediler. Mesleğimde çok tesiri olan bir öteki isim Mustafa Şentabaklar’dır ve onunla saha içinde inanılmaz çalışmalar yaptık. Saha içinde daima ekstra işler yaptık. Kendimizi ziyadesiyle futbola verdik. Onun sayesinde fizikî olarak da kendimi geliştirebilmiştim Daha sonrasında şimdi 17 yaşına girmeden Eyüp Hoca ekibin başına geldiğinde hiç tereddüt etmeden beni kaleye koydu. Öylelikle benim profesyonel Adanaspor mesleğim de başlamış oldu. Bazen genç kaleci kardeşlerimden Ertuğrul’la da konuşuyoruz, ‘Burada oynayamıyorum, ne yapmam lazım?’ biçiminde sohbet ediyoruz. Benim de Adanaspor’da oynamadığım devirler oldu ancak bahtımın yanımda olduğu anlar yaşandı ve kaleye geçebilmiştim. Her sene iki, üç maç oynadım ve o maçlarda âlâ performans sergilediğim için Adanaspor, Harika Lig’den düştüğünde 19 yaşına yeni girmiştim ve bir anda ‘Adanaspor’un birinci kalecisi oldun’ dediler. Öylelikle Adanaspor’da 3 dönem geçirdik, elimizden geleni yapmaya çalıştık.”

TARAFTARIN BU ARMAYA, BU TOPLULUĞA NE KADAR SEVGİ DUYDUĞUNU GÖRDÜM

“18 yaşındayken, Adanaspor da Harika Lig’deydi. O vakitler oynatmıyorlardı, çalışıp bekliyorduk. U21 Ligi vardı, ben de U21 Ligi’nde Fenerbahçe’ye karşı oynadım. Daha sonrasındaysa U21 grubu oyuncuları A Grup maçını izlemeye gidiyorlardı. Ben, birinci defa İstanbul’da büyük bir stadyumda maç izledim, o da Fenerbahçe’nin stadıydı. Ben orada taraftardan çok etkilenmiştim. ‘Burası inanılmaz bir yer’ dedim. Adana’da taraftar geliyor, tribün oluyor vs. fakat hiçbir şeymiş üzere bir algıya da kapıldım. Ki o vakitler Volkan Demirel oynuyordu. Volkan ağabeye bakıyordum, onu izliyordum. Orada da ‘Bir gün burada oynayabilir miyim?’ diye içimden geçiriyordum. Orada anladım ki Fenerbahçe kulübünün farklı bir ambiyansı var. Daha sonrasındaysa Fenerbahçe’ye transfer oldum, çabucak Slovácko’ya gittim ki daha evvel duymadığımız kadroydu. Stada gittik, alana çıktım ve bir baktım ki Fenerbahçe taraftarı doldurmuş stadı. Bizi hiçbir yerde bırakmıyorlardı. Bu armaya, bu topluluğa ne kadar sevgi duyduklarını gördüm. Sevilla deplasmanına da geldiler ki orada büyük ıstıraplar da yaşadılar. Sağ olsunlar bizi hiçbir yerde yalnız bırakmıyorlar. Son olarak kupa finalinde de gördük, stadın 3’te 2’sini bizimkiler almıştı, çok da hoş bir ambiyans vardı. Taraftarlarımız bu süreçte beni biraz da Volkan Demirel’e benzettikleri için sevmeyen insan da beni sevmeye başladı. Gerçekten tanımayanlar daha yeni yeni tanımaya başladı. Sağ olsunlar beni çok seviyorlar, ben de onları çok seviyorum. İnşallah önümüzdeki yıllarda de birbirimize olan bu bağımız, sevgimiz artarak devam eder. Ben de inşallah uzun yıllar burada oynayabilirim.”

ELİMDEN GELDİĞİNCE EŞİME YARDIMCI OLMAYA ÇALIŞIYORUM

“Sezon içerisinde eşim tempodan ötürü uyumama müsaade veriyordu. Lakin artık dönem bittiği için bebek konusunda yardımcı olmak için kalkıyorum (Gülerek). Tatil müddetince bebekle ilgileniyorum. Eşime yardımcı olmaya çalışıyorum. Kolay değil. Her erkeğin elinden geldiğince eşine yardım etmesi gerekiyor. Ben de elimden geldiğince bebeğimizin mamasını yediriyorum, eşime yardımcı olmaya çalışıyorum.”

ÖNÜMÜZDEKİ DÖNEM DA BİZE İNANMAYA DEVAM ETSİNLER, BİZ ONLARA İNANIYORUZ, GÜVENİYORUZ

“Ben birinci geldiğim andan itibaren bu kulübün büyüklüğünü anladım. İnsan bu türlü bir topluluğun içine girince daha uygun anlıyor. Taraftarın isteği, arzusu… Çalışanlar dahi çok fark ediyor. Kulüp için çalışan çok kişi var burada. Bunları gördüğünüz vakit siz de çıkıp bir şeyler yapmaya çalışıyorsunuz. Kendi oyununu, kendi mesleğini düşünmediğin çok vakit oluyor. ‘Ben kulüp için bir şey yapmak istiyorum, bu kulübün buna muhtaçlığı var, benim o vakit orada olmam gerekiyor’ stilinde çok fazla an yaşadım bu sene. Yeni dönem inşallah bizim çok çok daha hoş olur. İnşallah uzun yıllar da burada kalabilirim. Natürel ki gelenler, gidenler olacak. Takım planlamasını Liderimiz, Yöneticilerimiz, yeni gelen hocamız yapacaklardır. Lakin ben bu aile ortamının bozulacağını düşünmüyorum zira hem Liderimiz hem de İdaremiz, transfer ettikleri oyuncuların yalnızca ferdî performanslarına değil karakterlerine de bakıyorlar. FENERBAHÇE’ye layık bir oyuncuysa buraya getirmeye çalışıyorlar. Uygun bir dönem olacak diye düşünüyorum. Natürel ki kamp periyodunu de çok âlâ geçirmemiz gerekiyor. Taraftarlarımız bize inanmaya devam etsinler. Zira biz onlara inanıyoruz, güveniyoruz. Onları çok seviyoruz. Hangi oyuncuyla konuşursam konuşayım herkes taraftar hakkında güzel şeyler söylüyor. Düşünün bu kadro çok fazla ıslıklandı, bu kadroya çok reaksiyon de geldi fakat ona karşın herkes şunun şuurunda taraftar muvaffakiyete aç, taraftar bir muvaffakiyet gelmesini istiyor. Biz de oyuncu kümesi olarak bunun farkındayız. Bu dönem elimizden gelen bu oldu, Ziraat Türkiye Kupası oldu. Önümüzdeki dönem da bize inanmaya devam etsinler, biz onlara inanıyoruz, güveniyoruz. Hoş aile ortamı içerisinde birçok kupalar kazanabiliriz. Şunu da söylemek istiyorum; ben 6 sene boyunca çok uğraş ettim. Fakat o kilit Fenerbahçe’de açıldı. Tahminen bu kupa da bizim o kilidimizi açacaktır. İnşallah daha kaçları olacaktır. Ben buna kalpten inanıyorum.”