Kozmik toz bulutunun ardında süper kütleli kara delik bulundu

Avrupa Güney Gözlemevi’nden (ESO) yapılan açıklamaya nazaran, ESO’nun Şili’nin Atacama Çölü’nde konseyi Çok Büyük Teleskop’la (VLT), Messier 77’nin (NGC 1068) merkezinde cihandaki en parlak ve muammalı cisimlerden olan Faal Galaksi Çekirdeği’ne (AGN) sahip harika kütleli bir kara deliği gizleyen kozmik toz bulutu gözlemlendi.

KOZMİK TOZ VE GAZ, MUHTEŞEM KARA DELİĞE SÜRÜKLENİYOR

Bilim insanları, birtakım galaksilerin merkezinde, yüksek hacimde kozmik toz ve gazın muhteşem kütleli kara deliğe sürüklendiği, çok güçlü ve parlak bölge olan AGN’leri birinci fark ettikleri 1950’lerden bu yana araştırıyor.

Hollanda Leiden Üniversitesinden Violeta Gamez Rosas liderliğindeki araştırmacılar, VLT’ye tutturulan Çoklu Açık Orta Kızılötesi Spektroskopik Deney (MATISSE) aracını kullanarak, Dünya’dan 47 milyon ışık yılı uzaklıktaki Messier 77’nin merkezini taradı.

30 YIL EVVELKİ TEORİYİ DESTEKLEYEN DELİL

MATISSE sayesinde, Dünya’dan parlak görünmeyen Messier 77’nin merkezinde kalın toz bulutunun sakladığı AGN’li harika kütleli kara deliğin yerini saptayan bilim insanları, bu keşifle 30 yıl evvel ortaya atılan Birleştirilmiş AGN Modelini destekleyecek delil bulmuş oldu.

Kimileri radyo dalgaları yayan, kimileri yaymayan, kimileri parlayan, kimileri Messier 77’ninki üzere parlamayan farklı AGN çeşitleri olmasına karşın hepsinin kalın bir toz halkasıyla kaplı harika kütleli kara delikten oluşan tıpkı temel yapıda olduğunu belirten Birleştirilmiş Model, AGN’lerin yalnızca Dünya’dan nasıl izlendiklerine bağlı olarak farklı göründüğünü savunuyor.

“SAMANYOLU’NU DA DAHA UYGUN ANLAYACAĞIZ”

Çalışmanın baş müellifi Rosas, keşiflerinin kendilerine AGN’leri iç çalışma prensibini daha güzel manaya imkanı sunacağını vurgulayarak, “Ayrıca, geçmişte etkin olma ihtimali bulunan bir üstün kütleli kara deliğe sahip Samanyolu galaksisini de daha yeterli anlamamıza yardımcı olabilir.” sözünü kullandı.

Rosas, AGN’lerle ilgili tüm sorularını cevaplayamasa da bulgularının AGN’lerin nasıl çalıştığını anlamada büyük bir adım olduğunu kaydetti.

Çalışmanın makalesi Nature mecmuasında yayımlandı.