Sevmeyi en çok biz biliyoruz
Özlem Gök 
Derin bir korkuyla sarılı şimdilerde acılarımız,kayıplarımız.
Rüzgar bize inat savuruyor yapraklarını olası her ihtimale karşı sanki..
Kuşlar titreye titreye çırpıyor kanatlarını,
Umutsuzluk yayılmış gökyüzüne,hüzünlü bir telaş içinde gözler.
Aynı toprağa basıp,ayrı yönlere doğru ilerliyoruz,
Aynı sevdayla kavrulup,ayrı insanlara aşık oluyoruz.
Aynı cümleleri kuruyoruz seni seviyorum derken ama ayrı dillerde telafuz ediyoruz.
Cesurca sevip,sevmenin alfabesini bilmeyen kör cahillere öğretmenlik ediyoruz.
Aynı yorgunluğu taşıyıp,ayrı yastıklara baş koyarak dinleniyoruz.
Aslında sevmeyi en çok biz biliyoruz,en çok severken kaybediyoruz kendimizi,en çok kaybederken yolumuzdan oluyoruz.Yolumuzdan olurken başa sarıyoruz hikayeyi,hikayeyi baştan yazacak gücümüz var mı diye düşünmeden yeniden seviyoruz bu yüzden sevmeyi en çok biz biliyoruz.
