Survivor finalisti Özgür Tetik o anı anlattı! Gözleri doldu! Survivor 2023 perde arkası

 Yarışmanın finalinde Nefise kazandı. Fakat hiç kimse “Zaten Nefise kazanmalıydı, başka aday hak etmedi.” demiyor. Hakikaten şampiyon olarak da bedellendirilen bir süreciniz var. Sonuç olarak o kupayı diğeri kaldırdı. Bu size ne hissettirdi?

Öncelikle benim içim çok huzurlu. Survivor boyunca verdiğim gayretten ve yaşadıklarımdan, hem memnunum hem gururluyum hem hem huzurluyum. Bana verilen dayanaktan çok memnunum. Bu işin başındaki Acun abi, “Aslında 2 tane kazanan var. Kimin kazanıp kimin kaybettiği, kupayı kimin kaldırdığı değerli değil. Benim karşımda 2 tane kazanan şampiyon var.” dedi. Finali kenara koyarsak son 8’e kalıp kişisellik başladığı vakit Survivor’da kişisellikten evvel yaşadıklarınız rafa kaldırılıyor üzere. Artık o ışığı görüyorsunuz ya herkesin tekrardan dirilmesi olur, modu yükselir. Ne kadar fizikî manada güç da olsa. Ben, 12 tane kişisellikte 10 final gördüm. Her gün 20-25 oyuna çıkmak o süreçte nitekim çok yıpratıcı. Esasen Survivor’da 624 oyun oynayarak oyun rekorunu da kıran birisiyim. Fizikî süreç çok yorucu oluyor o anda. İnanç ve o maksada yaklaşma olayı, oradaki bütün süreci yaşayıp çeyrek ve yarı finali geçip doğal ki finalde onu istiyorsunuz. Bugün istemiyorum diyemem ya da kimse diyemez. Rastgele bir müsabakanın finaline kalan kişi, ben istemiyorum diyemez. Ne yaptım? İçim çok huzurlu ve verdiğim gayretten memnun olduğum için yalnızca bir kupa vardı, onu kaldıramadım. Alışılmış ki üzüldüm fakat başka kazandıklarımdan da çok memnunum.

Yarışmanın finalinden sonra hüznün tanımı nasıl oldu?

Kendimi yerden yere vurmadım, hırpalamadım. Ailem ve sevdiklerimle kavuştum. Aslında natürel ki şampiyon olmak istiyordum. Lakin bir anda oraya ufak bir perde indi. Zira 6 aydır beklediklerim bana sunuldu. Eşimle ve ailemle buluştum. Sağ olsunlar, öğrencilerim geldi. Bütün sevdiklerim oradaydı. Öteki bir memnunlukla beni akıntı üzere aldı diyebilirim. Huzurum, gururum, mutluluğum ve sevdiklerimle kavuşmak, ıstırabımı biraz da olsa törpüledi.

Bu söyledikleriniz, hoş bir beslenme kaynağı olmuş.

Ben daha evvel de söyledim; çok da üzülebilirdim şampiyonluğu kaybettiğim için, daha berbat şeyler de yaşayabilirdim. Kimi vakit makus gözüken mutsuzluk olur, acı olur; hepsine kapım açık. Hayatta ondan da bir şey öğreniyorsun. Tahminen bugün kaybettiğin şampiyonluk, diğer bir şampiyonluğu getirecek. Negatif bakmamak lazım.

Finalden ve şampiyonluktan bağımsız süreçle alakalı bu kadar cool olmak zorunda mısınız? Sonunuzu bozmak, çok sıkıntı üzere duruyor. Yalnızca müsabaka özelinde de değil. Bu, kendinize uyguladığınız bir sansür mü?

Böyleyim.

Yüzünüzdeki piercing’lerin fazla olması, soruldu mu size? İzleyiciler tarafından bu da çok merak ediliyor. Ne vakitten beri piercing kullanıyorsunuz?

İlk dövmemi yaptıralı 32 sene olmuş. Küpemi de tıpkı anda yaptırmıştım. Aile görüşmesinde müsabakayı biz kaybetmiştik lakin onları biraz da olsa görmemize müsaade verdiler. Eşim de benim üzere dövmeli ve piercing kullanıyor. Herkesin çok güzeline gitmişti. Demek ki partnerini buldun, uyumlusunuz üzere hoş yorumlar almıştık.

Bir erkekte göremeyeceğimiz kadar fazla değil mi?

Tabii alışılmış, fazla. Ancak seviyoruz bu türlü olmayı. Az bile buluyorum.

Devamı var mı bunun?

Şimdi 2-3 tane dövmem gelecek.

Muhtemelen adayla ilgili olur.

Oradaki rastgele bir nesneyi yaptırmayacağım. Bana hissettirdikleriyle alakalı. 3 tane köpeğimiz vardı, gitmeden evvel birini kaybetmiştik. Onun fotoğrafını yaptıracağım.

En çok istediğin şey neydi?

Ben yarı profesyonel bir sporcuyum. Birebir vakitte antrenörüm. Branşım ultra maraton. Kaba tabirle anlatacağım. Bizi, toprağa salıyorsunuz 20-30 saat sonra geliyoruz. Bizimkisi bildiğiniz kendine yeterlilik imtihanı. Benim branşım kendi içerisinde fizikî ve mental dayanıklılığın, zorlukların bir mixi. Dünyanın en güç sporlarından bir tanesi. Ben 2020’den beri Survivor’a gitmek istiyorum. Sportmen, antrenör bakışıyla kendimi orada çok merak ettim. Ben ne yapabilirim? Bana en büyük heyecanı bu veriyordu. Giderim, hiçbir şey yapamam. 1 hafta sonra elenir miyim?

Bu da değişik bir travma olurdu.

Tabii ki, her yarışmacı onu düşünmüştür. Sonuçta seni gönderiyorlar, 1 hafta sonra dönüyorsun. Çok da güzel bir durum değil. Onu yaşayan arkadaşlara da üzülüyoruz lakin elbette bunu biri yaşayacak. Oradaki bu süreçle nasıl uğraş edeceğim? En çok heyecanlandıran oydu. Sahiden de heyecanım boşa değilmiş. Yaş, sayıdan ibaret benim için. Yaşımın ne olduğuyla hiçbir vakit ilgilenmedim; ne yapabildiğimle ilgilendim. Gittim, gördüm, çok da hoş yapıyormuşum. Hoşuma da gitti. Düzgün ki gitmişim dedim.

En çok anı paylaşabilir misin?

Osman ile kadrolarımız ayrıldığı vakit. Hiç istemiyordum.

Neden?

Çünkü çok anlaştığım, sevdiğim, birlikte gayret etmekten keyif aldığım, çok uygun bir çocuk. Yoldaş üzere bulmuştum, ayrılmak istemiyordum.

Adada en çok şaşırdığın olay nedir?

Aile ödülünde gol yedik. Acun abi, eksiksiz bir sunum yaptı yeniden. Biz, ailelerimizin geldiğini bilmiyorduk. Şok olduk. Bir ödül oluyor, bir yere götürülüyorsun. Servisin camları siyahtı. Herkesin ailesi oradaymış. Biz, boş minibüse el sallıyoruz. Birazdan kazanan bir yere gidecek zannediyoruz. Meğersem bize bir şey gelmiş. Haberimiz yok. Daha sonra ailelerinizden biri geldi kelamını duyunca hepimiz şok olduk. Fakat kim geldi? Tahminen eşim gelemedi. Benden evvel Ertuğ eşiyle buluşunca anladım. Hem şaşkınım hem heyecanlıyım. Kalbim ağzıma geldi. 3-4 ay olmuş, eşimin sesini duymamışım. Baya bir mühlet irtibat mükafatını kazanamamıştım.

Eşini çok özledin mi orada?

Biz, 10 yıldır beraberiz. 9 yılında evliyiz. İşimiz, hayatımız… 24 saat beraberiz. Birinci sefer başka kaldım.

Adada en çok hasret duyduğun geceyi anlatır mısın?

Ödülden sonra çok kısa bir müddet eşimi gördüm. Sonraki günkü oyunda 4 parkurun 4’ünü de kaybettim. Yoktum orada, bu türlü gidip oturuyorum. Oyuna çıkıyorum, kaybediyorum, tekrar oturuyorum. Bir düğmeye basıp ışınlanmak istedim. Tek derdim eşimin yanına gitmekti. Gördüğüm anda âlâ geldi. Bir sonraki gün saçma bir uyanış yaşadım ve keşke hiç görmeseydim dedim. O kadar makûs geldi ki onu görüp sonra yeniden kaybetmek.

Tıpkı bir hayal üzere.

Aynen o denli oldu. Hayal çok hoştu. Sonra bir biçimde kabusa döndü. Ben, 49 yaşıma Survivor’da bastım. Bu yaşıma kadar bu türlü açlık yaşamadım, bununla sınanmadım. Kim beni sınayacak ki? Büyük konuşmayayım lakin sonuçta giderim bir ekmek alır, yerim. Türk halkının esnafı halden anlar, paran yoksa verir ekmeği. Hayatımda bu kadar bağlantısız kalmadım. Cep telefonun olmadığı periyotlarda bile. Ki o periyotları çok güzel bilirim. Yalnızca eşim için söylemiyorum. Ailem, sevdiklerim… Evvel özleyemiyorsun, merak ediyorsun. Sanki nasıllar? Güzeller mi? Bir yerlerine bir şey oldu mu? Sonra kendine şunu inandırıyorsun; bir şey olsa programda bize söylerler. Akabinde hasret vurmaya başlıyor. Fizikî açlık, merak, hasret derken daha büyük bir şey yaşamana gerek. Hepsinin birleşip oluşturduğu, Survivor’un tam merkezinde bir şey var; psikoloji. Hepsi, senin psikolojini bozmak için bir husus.

Senin psikolojini bozmak çok zordur.

Bozulmadı zati.

Nasıl başardın? Yarışmacılardan kim bozmaya yaklaşabildi?

Öyle bir anım olmadı. Ben olağan hayatımda da tartışmayı seven biri değilim. Evlisindir, kız arkadaşın vardır; tartışmalar olabilir. Rastgele bir mevzuda eşimle tartıştım diye bir ya da iki gün sonra barışmayacak mıyım? Boşanacak halim yok. Ben çabucak sarfiyat barışım. Zati barışacaksam 24 saatim niçin boşa gitsin. Oradaki bakış açım da oydu. Bir şeylerden kırılıp 1-2 gün sonra düzeleceksem niçin kırılayım? Arkadaşlarımın üzüldüğü anlar oldu, o atmosferi yaşadın. Bu canımı sıktı lakin sonuçta herkes orada bir birey.

Kimseyle tartışmadın mı?

Doğru düzgün tartışmadım.

Nasıl başardın?

Bir kere Aziz ile, bir kez Asena ile oldu. İkimizde birbirimize bağırsak tartışabilir miyiz?

Tartışamayız.

Sadece bağırmış oluruz. Ben, bunu sevmiyorum. Arkadaşlar, ben kendimi söz edemiyorum kusura bakmayın deyip yürüdüm. Ortamda kalmadım. Karşılıklı birbirimizi dinlemeye hazır olduğumuz vakit konuşuruz.

Yarışmacılar, nasıl psikolojini bozamadı? Biz, Aziz ile tanıştık. Onda o potansiyel vardı. Başaramamış yani.

Aziz ile karakter olarak birbirimize uyan şahıslar değiliz. Onunla oturup konuştuk. İnsani olarak birbirimize hürmet duyalım dedik. Ondan sonra da birbirimize makûs laf söylemedik, konuşarak anlaştık. Ne kadar tıpkı yolun adamı olmasak da insanlığımıza hürmet duyarak gidelim dedik. Benim için adap çok kıymetli. Birisi adapsızlık yaparsa çok bozulurum.

Aslında şu iletisi da verdin bence. Survivor’da başarılı olmanın lokomotifi içerisinde her vakit tansiyon yaratmak yok.

Ben de Survivor olabildim sonuçta. Birinci dakikasından son dakikasına kadar yaşadım. Bundan acayip memnunum. Zira serüvenin tamamını yaşamış oldum. Hatta son oyunu da Nefise ile ben yapmıştım. Nefise onu da kazanmıştı. Doğal ki, yaş olarak hepsinden tecrübeliydim. Ben, şunu dedim; hakkınızı savunun her vakit, tartışman gerekiyorsa tartış, kişiliğinle alakalı ödün vermeyeceğin yerde dimdik aslan üzere durun. Lakin çok makûs tartışmalar, düzeyin bozulması olduğu vakit bunu aileniz izliyor. Sen, bu psikolojide fark edemeyebilirsin. Edemediğin her an ailen üzülüyor.

Sen de manipüle etmişsin yarışmacıları.

Tabii ki. Birçok kişiyi de kurtardım. Benden ayrılan bozuluyor, Özgür’ün yanına giden düzeliyor oldu bir orta.

Sence Nefise başarılı bir yarışmacı mıydı?

Başarılı bir yarışmacıydı. Nefise için şöyle bir parantez açayım. Zati ulusal sportmen, çok güçlü bir bayan. Nefise başladığından beri kırmızı başladı bitirdi. Ben mavi başladım bitirdim. Ada hayatından bir haberim. Kederleri nasıldı, mutsuzlukları nasıldı, sevinci nasıldı onlara şahit olmadım. Müsabakadan müsabakaya gördüm. Fakat Nefise kendini çok uygun ispatladı. Bayan bayana oynarken esasen Nefise’nin rakibi yoktu. Alışılmış ki, o başarılı olacak dersin. Ne vakit kişisellik başladı, bizimle de oynamaya başladı hakikaten Nefise başarılıymış dedik. Zira erkeklerle de oynadı, hepsinden önde geldiği de oldu. O yüzden başarılı bence.

Ona aslında o denli olmadığını anlatır mısın?

Benim söylemediğim 1-2 kelamı, keşke söyledi diye ortalıkta konuşmasaydın çok memnun olurdum. Zira benim söylemediğimi sen de çok düzgün biliyorsun.

Kendini affettireceğin bir andasın ve seni dinliyor. Anlatır mısın? Affettirmen gereken rastgele bir şey oldu mu?

Yok.

Kimseyi kırmadın mı?

Kırmadım. Ben kırmadığımı zannediyorum. Tahminen kırmışımdır. Ufak tefek yanlış anlaşılmalar oluyor.

Çok cool bir yarışmacının muvaffakiyet öyküsünü konuşmuş olduk. Başarısızlık olarak görülebilecek durum, aslında nitekim bir kazanım. Genelde bir huzur ortamı sağlamak için hepiniz hak ettiniz denir. Ancak sahiden iki finalistte hak etti üzere görüşler var.

Survivor bitiyor ve şampiyonluk birisine veriliyor. Lakin o yol… Ben, 49 yaşındayım. Bu hayat, daha bana ne öğretebilir ki dediğim bir yaş tahminen. Ancak yolun kendisi o kadar kıymetli ki. Çok şey öğrendim. Bundan sonra ne kadar ömrüm kaldıysa evrilmeme yardımcı olacak şeyler öğrendim. Ben de şampiyon olabilirdim lakin Nefise oldu. Bir tane gereç var, onu kaldıracağız. Manası çok büyük. Lakin oradakini ayırıyorum. Yolun kendisi çok değerlidir her vakit.