Zeki Demirkubuz’un ilk kişisel fotoğraf sergisi Müze Gazhane’de açıldı

Usta direktör Zeki Demirkubuz, Müze Gazhane’de ziyarete açılan birinci şahsî fotoğraf standı “Hayat”ı anlattı.

Serginin küratörlüğünü de üstlenen Nurhak Kaya’nın moderatörlüğünü yaptığı söyleşiye çok sayıda sanatsever katıldı.

Demirkubuz, burada yaptığı konuşmada, uzun bir müddet kimi şeylerden uzaklaşarak vakit geçirdiğini tabir ederek, bu mühlet zarfında neler yaptığını anlattı.

Usta direktör, fotoğrafçılığa bu süreçte yük verdiğini belirterek, “Fotoğraf işlerini aslında vakitle aramdaki ilgiyi düzeltmek için yaptım. Standın ismi birinci evvel ‘Terapi’ olacaktı, sonra değişti. Yani fotoğrafa emek harcamaya başlamamın temel sebebi sigarayı bırakmak oldu diyebilirim. Yalnızlık, insanı kendinin en uygun dostu yapıyor.” dedi.

İnsanın iradesi çekilip alındığında geriye bir şey kalmadığını söyleyen Demirkubuz, şöyle devam etti:

“Özgürlüğümüzü terk ettiğimiz, irademize sahip çıkmadığımız vakit neler olacağı ortada. Yani konutta büyük hayaller kurup, sonraki gün sokağa çıktığında onun gerekleriyle yaşamak zorunda kalmak bazen insanları inanılmaz kırıyor. Çocukluğumda, nasıl oldu ben de bilmiyorum ancak hiç büyük taleplerim olmadı. Daima bu türlü biri olmakla çizdim ödevimi. Yani arkadaşlarım meslek sahibi olmaya çalışırken, eğitimlerini tamamlamaya çalışırken ben hapishaneye düştüm, çıktım. Herkes evlenirken ben yalnız biri olmak, hayatla cebelleşmek durumunda kaldım. Aslında ben de isterdim; bu türlü kolejlerde okumayı, rabbin bize diğer bir yüzünü göstermesini, öbür bir yazgım olmasını fakat bu türlü oldu. Yalnızca şunu yaptım; buna isyan etmedim aslında. Bununla barışmaya çalıştım. O imrendiğim memnun insanlara dönüşeceğimi umarak büyümeme karşın olmadı. Vakit inanılmaz süratli geçiyor. Zati bu 8 yılda en çok düşündüğüm şeylerden birisi de vakit oldu. Yani inanın 60 yaşında olduğuma inanamıyorum. Bütün bunlar o denli olunca, nasıl pek çok insanın kimlikleri, meslekleri, öbür varoluşları üstlerine kalıyorsa benim de bu anlattığım şeyler üstüme kaldı. Bugüne kadar bu türlü geldik bundan sonra da artık bu türlü ölürüz diye düşünüyorum.”

“Hayat, insanı bile hizaya getiren bir duygudur”

Demirkubuz, söyleşinin ortasında konuklara sürpriz yaparak, merakla beklenen son sineması “Hayat”tan sahnelerin yer aldığı bir tanıtım sineması gösterdi.

Gösterimin akabinde sinemaya ait de konuşan direktör, sinemasının isminin nereden geldiğini şöyle özetledi:

“Hayat, en tezli, sert, doğuşçu yahut mücadeleci insanı bile hizaya getiren bir histir. Bunu kazıdığınız vakit altında mevt duygusu çıkar. Ne yaparsak yapalım, görmezden gelirsek gelelim, en büyük soru her vakit oraya geliyor. Bizim toplumumuzda bu farkındalığı anlatan tabir ‘hayat işte’ halindedir. Aslında sinemanın birinci ismi ‘Hicran’dı; 16-18 yaşlarında hasretleri, hayalleri olan bir kızın kendisine dayatılanı sezgileriyle kabul etmediği ve o hasretlerin peşinde giderek az evvel anlattığım hayatın duvarlarına çarpıp sonunda nasıl hizaya getirildiğinin, nasıl sıradanlaştırıldığının öyküsüydü. Ancak ben en bariz, kolay bahisleri bile anlatmaya çalışırken; bir de bakmışım beni o cümleye başlatan her şeyi unutmuşum, kimi detayları çok sevmişim ve onların içinde kaybolup gitmişim.”

Sinemaya orta verdiği 8 yılda her şeyi unuttuğunu belirten Demirkubuz, “Zorlandım açıkçası, yani kendime notlar diye bir belgem var; ‘Salaklık etme orta bir bak’ diye yazmışım o denli. Bakmıyorum bu yüzden de birebir kusurları tekrar tekrar yapıyorum. Bu sinema de o denli oldu maalesef, evvel 4 saatlik bir sinema çıktı. Duyduğuma nazaran Nuri Bilge Ceylan’ınkinden uzun olacaktı ancak sonra ‘Dur ya, artık ondan daha uzun sinema yapacaksın diye sineması berbat etme’ dedim. Neyse 3 saat 15 dakikaya indi.” sözlerini kullandı.

Yaklaşık 14 yıl evvel başladığı fotoğrafçılığa başta Türkiye olmak üzere Japonya, Meksika, Amerika ve birçok ülkede yaptığı çekimlerle devam eden Demirkubuz’un 2009’dan bu yana çektiği 78 fotoğraf stantta görülebilecek.

“Hayat” standı, 9 Eylül’e kadar ziyarete açık olacak.